1. Wniosek o transport sanitarny ”daleki” w POZ.
2. Transport sanitarny na zlecenie lekarza ubezpieczenia zdrowotnego.
3. Transport sanitarny daleki w POZ.
4. Transport sanitarny Państwowego Systemu Ratownictwa Medycznego – Pogotowie Ratunkowe.
A. Transport sanitarny bezpłatny
Pacjentowi na podstawie zlecenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego (lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego), przysługuje bezpłatny przejazd środkami transportu sanitarnego, w tym lotniczego,
do najbliższego zakładu opieki zdrowotnej udzielającego świadczeń we właściwym zakresie,
i z powrotem, w przypadkach:
– konieczności podjęcia natychmiastowego leczenia w zakładzie opieki zdrowotnej (np., gdy lekarz podczas wizyty domowej lub w miejscu udzielania świadczeń ambulatoryjnych stwierdzi zły stan zdrowia pacjenta i potrzebny jest transport do szpitala) z wyłączeniem stanów nagłego zagrożenia zdrowia lub życia – w takich sytuacjach wzywane jest pogotowie ratunkowe,
– wynikających z potrzeby zachowania ciągłości leczenia (np. transport pacjenta z jednego szpitala
do drugiego w celu wykonania np. badań lub kontynuacji leczenia).
– w przypadku dysfunkcji narządu ruchu uniemożliwiającej korzystanie ze środków transportu publicznego, przysługuje bezpłatny przejazd środkami transportu sanitarnego w celu odbycia leczenia do najbliższego zakładu opieki zdrowotnej udzielającego świadczeń we właściwym zakresie
i z powrotem.
B. Transport sanitarny finansowany w 40% ze środków publicznych
Gdy ze zlecenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego wynika, że pacjent jest zdolny do samodzielnego poruszania się bez stałej pomocy innej osoby, ale przy korzystaniu ze środków transportu publicznego wymaga pomocy innej osoby lub środka transportu publicznego dostosowanego do potrzeb osób niepełnosprawnych, przejazd środkami transportu sanitarnego jest finansowany w 40% ze środków publicznych w przypadku:
– chorób krwi i narządów krwiotwórczych
– chorób nowotworowych
– chorób oczu
– chorób przemiany materii
– chorób psychicznych i zaburzeń zachowania
– chorób skóry i tkanki podskórnej
– chorób układu krążenia
– chorób układu moczowo-płciowego
– chorób układu nerwowego
– chorób układu oddechowego
– chorób układu ruchu
– chorób układu trawiennego
– chorób układu wydzielania wewnętrznego
– chorób zakaźnych i pasożytniczych
– urazów i zatruć
– wad rozwojowych wrodzonych, zniekształceń i aberracji chromosomowych
Stopień niesprawności ubezpieczonego określa lekarz ubezpieczenia zdrowotnego dokonując wpisu
w dokumentacji medycznej oraz dokumentacji prowadzonej na potrzeby podmiotów zobowiązanych do finansowania świadczeń opieki zdrowotnej ze środków publicznych, oraz wydaje zlecenie
na przewóz.
Powyższe oznacza, że transport sanitarny zostanie sfinansowany w 40% ze środków publicznych
przy jednoczesnym spełnieniu trzech warunków:
1) zlecenie na taki transport wystawi lekarz ubezpieczenie zdrowotnego,
2) uprawnioną jest osoba, która przy korzystaniu ze środków transportu publicznego wymaga pomocy innej osoby lub środka transportu publicznego dostosowanego do potrzeb osób niepełnosprawnych,
3) o ile osoba ta cierpi na jedną z chorób wymienionych w rozporządzeniu.
W innych przypadkach przejazd środkami transportu sanitarnego do zakładu opieki zdrowotnej udzielającego świadczeń we właściwym zakresie, tam i z powrotem, jest odpłatny.
Transport sanitarny daleki w POZ
Transport sanitarny „daleki" w POZ – świadczenie realizowane na zasadach określonych zarządzeniem Prezesa Funduszu, przysługujące świadczeniobiorcom znajdującym się na listach lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej, gdy występuje konieczność realizacji przewozu pacjenta na odległość przekraczającą „tam i z powrotem" 120 km łącznie.
Lekarz podstawowej opieki zdrowotnej konsultuje merytorycznie i ustala zasadność realizacji wniosków pacjentów, którzy są na jego aktywnej liście. Lekarz POZ wskazuje realizatora transportu.
Z transportu dalekiego w POZ można korzystać w następujących sytuacjach.
A. Powrót pacjenta z nieplanowanego leczenia poza granicami kraju.
1). Gdy z przyczyn losowych pacjent korzystał ze świadczeń opieki zdrowotnej w szpitalu poza granicami kraju, jego stan zdrowia w momencie uzyskania wypisu ze szpitala jest stabilny,
ale nie pozwala na samodzielny powrót do miejsca zamieszkania. Transport przysługuje od granicy Polski do miejsca zamieszkania pacjenta.
2). Gdy z przyczyn losowych pacjent korzystał ze świadczeń opieki zdrowotnej w szpitalu poza granicami kraju, jego stan zdrowia pozwala na uzyskanie wypisu, nie ma medycznych przeciwwskazań do transportu sanitarnego realizowanego przez POZ, a pacjent wymaga kontynuacji leczenia w kraju. Transport jest realizowany od granicy Polski do najbliższego, ze względu na miejsce zamieszkania pacjenta zakładu opieki zdrowotnej, udzielającego świadczeń we właściwym zakresie.
W sytuacji 1) i 2) do wniosku należy dołączyć zaświadczenie z uzasadnieniem, sporządzone w języku polskim, przygotowane przez zagraniczny szpital, w którym udzielono świadczeń zdrowotnych.
B. Korzystanie ze świadczeń opieki zdrowotnej w kraju.
3). Gdy z przyczyn uzasadnionych wskazaniami medycznymi, pacjent musi pozostawać pod stałą opieką danego specjalisty (poradni specjalistycznej), a jego ogólny stan zdrowia nie pozwala
na samodzielny dojazd do najbliższej poradni położonej w odległości od miejsca zamieszkania przekraczającej łącznie tam i z powrotem 120 km. Transport jest realizowany od miejsca zamieszkania pacjenta do najbliższego świadczeniodawcy, który udziela świadczeń w danym zakresie, i z powrotem; w celu zapewnienia ciągłości sprawowanej opieki specjalistycznej.
4), Gdy z przyczyn uzasadnionych wskazaniami medycznymi pacjent korzysta
z wysokospecjalistycznych świadczeń ambulatoryjnych, realizowanych jedynie przez niektóre poradnie, odległość do poradni z miejsca zamieszkania pacjenta w sumie przekracza tam i z powrotem 120 km, a ogólny stan zdrowia pacjenta nie pozwala na samodzielny dojazd do poradni. Dotyczy odpowiednio procedur kwalifikacji wstępnej pacjentów do świadczeń wysokospecjalistycznych, realizowanych na podstawie rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 29 sierpnia 2009 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu świadczeń wysokospecjalistycznych. Transport przysługuje
z miejsca zamieszkania pacjenta do świadczeniodawcy wskazanego na skierowaniu na transport sanitarny i z powrotem.
W sytuacji 3) i 4) do wniosku należy dołączyć zaświadczenia z uzasadnieniem, z poradni specjalistycznej, która ma wykonać świadczenie.
C. Wnioskowanie o transport sanitarny daleki
WNIOSEK O AKCEPTACJĘ REALIZACJI TRANSPORTU SANITARNEGO W POZ – do pobrania
D. Transport sanitarny daleki w POZ, jako usługa dodatkowa
Wprowadzenie usługi transportu sanitarnego dalekiego nie zmienia dotychczasowych, ustawowych uprawnień pacjentów do transportu sanitarnego, jak również nie zmienia zasad zlecenia i finansowania transportu sanitarnego w innych rodzajach świadczeń opieki zdrowotnej. Pozostałe przewozy w POZ powinny być wykonywane na dotychczasowych zasadach tj. w ramach kwoty określonej stawką kapitacyjną dla transportu sanitarnego w POZ, bez konieczności składania wniosku do OOW NFZ.
Co nie jest transportem dalekim:
Transport sanitarny Państwowego Systemu Ratownictwa Medycznego
Funkcjonuje w oparciu o ustawę z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz.U.2006.191.1410 ze zm.)
Ratownictwo Medyczne obejmuje świadczenia udzielane w warunkach pozaszpitalnych przez:
pielęgniarka systemu lub ratownik medyczny,
Kiedy powinniśmy wezwać zespół ratownictwa medycznego?
Wezwanie zespołu ratownictwa medycznego powinno mieć miejsce wyłącznie w sytuacjach bezpośredniego zagrożenia życia lub stanach nagłych mogących prowadzić do istotnego uszczerbku zdrowia. Do takich przypadków należą np.: utrata przytomności, drgawki, nasilona duszność, masywny krwotok, porażenie prądem, nagły, ostry ból, zaburzenia rytmu serca, rozległa rana, będąca efektem urazu.
Jak wzywamy karetkę i jakie dane podajemy dyspozytorowi?
Aby wezwać zespół ratownictwa medycznego należy wybrać numer telefonu:
999 lub 112 – europejski numer alarmowy
Najważniejsze informacje, które należy podać po zgłoszeniu dyspozytora:
Rozmowę należy zakończyć dopiero po potwierdzeniu przez dyspozytora przyjęcia wezwania.
Pamiętajmy!
Po karetkę dzwonimy tylko wtedy, gdy zagrożone jest bezpośrednio czyjeś życie, lub czyjś stan zdrowia nagle bardzo się pogorszył. W innym przypadku korzystamy z pomocy lekarza rodzinnego,
a w weekendy, święta i po godz. 18.00 – z tzw. nocnej i świątecznej opieki medycznej.
Czy za wezwanie zespołu ratownictwa medycznego trzeba zapłacić?
Zgodnie z art. 1 ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym Państwo zapewnia pomoc każdej osobie znajdującej się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego bez względu na jej status ubezpieczeniowy i prawny. Odpowiednio przeszkolony dyspozytor potrafi ocenić, czy stan zdrowia wymaga wysłania ambulansu, czy skierowania do ambulatorium.
Czy w przypadku wezwania zespołu ratownictwa medycznego zostanie udzielone świadczenie osobie nieubezpieczonej?
W stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego zespół ratownictwa medycznego udziela świadczenia opieki zdrowotnej każdej osobie bez względu na jej status ubezpieczeniowy i prawny.
Czy pacjent ma prawo wyboru szpitala, do którego jest przewożony ?
Pacjent nie ma prawa wyboru szpitala. Zespół ratownictwa medycznego transportuje osobę w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego do najbliższego, pod względem czasu dotarcia, szpitalnego oddziału ratunkowego lub do szpitala wskazanego przez dyspozytora medycznego lub lekarza koordynatora ratownictwa medycznego (art. 44 pkt.1 ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym
Dz. U. z 2006r. nr 191, poz. 1410 ze zm.).